می رسی سپیده به دوشت، می شود تمام جهان سبز

پیش رو افق  در افق سرخ ،پشت سر کران به کران سبز

خاک زیر پای تو روشن باد با نگاه تو آتش

می شود به وقت وضویت چشمه چشمه آب روان سبز

ابر می رسی که بباری بر فراز گمشده گل

در نگاهن آینه جاری می شود زمین و زمان سبز

در طنین خسته ناقوس می رسی به دست تو فانوس

باز هم به گوش درختان می رسد صدای اذان سبز

تا در آسمان دلی سرخ می وزد به نام تو شعری

می شود به رنگ درختان ناگهان قیام زبان سبز

شعر می زنی گل خورشید! از همان کرانه شرقی

در پی ات روانه چو دریا دریا لشکری درفش و نشان سبز

محمد ضیاء قاسمی